Getur slæmur efnahagur í raun verið góður?

Það er allt að fara til fjandans þessa dagana. Ekki satt?

Ef maður gerir ekkert annað en skoða fjölmiðla og hlusta á álit annarra, þá virðist það vera málið. En er það reyndin?  Eins og einhver orðaði það... skynjun skapar raunveruleikann.  Þegar við samþykkum ákveðinn ramma... þá þvingum við oft "staðreyndir" til að passa inní þann ramma.

Vissulega er það reyndar rétt að efnahagurinn, viðskiptalífið og ýmislegt hefur kólnað.  Það er hinsvegar ekki stopp.  Enn eru hlutir að gerast.  Og ég er þeirrar trúar að í öllum aðstæðum felast tækifæri. 

Ef ramminn er aðeins stækkaður, þá er auðvelt að sjá hlutina í öðruvísi samhengi.  Tökum eitt skemmtilegt samhengi... móðir náttúra.

Okkar kynslóð, þ.e. hin svokallaða x-kynslóð og y-kynslóðin, hefur aldrei kynnst almennilegri niðursveiflu eða kreppu. Ekki í það minnsta sem þátttakendur.  Stöðugur uppgangur, góðæri, uppskera... Þetta hefur líklega átt einhvern þátt í hvernig viðhorfið og viðmótið til þessa ástands í dag hljómar.  Við höfum skynjað endalaust sumar, endalausa uppskeru.  Þessu má líkja við að búa í einhverri töfraveröld þar sem einungis eru tvær eða þrjár árstíðir.  Vor, sumar og haust.  Planta fræjum (tækifærum), vökva og uppskera. Planta meira, og uppskera meira. 

Ef náttúran er hinsvegar skoðuð, þá mátti reikna með þessu "ástandi" sem nú er með löngum fyrirvara.  Þetta kallast einfaldlega vetur.  Gangur lífsins... jafnvægi... gerir ráð fyrir að á eftir góðri uppskeru kemur einfaldlega vetur. 

Þetta hljómar auðvitað geðbilun, að vera að tala um einhvern vetur um mitt sumar, og meira að segja meiriháttar sumar. Sól og blíða, hiti, sólböð, ferðalög og sumarfrí.  En þannig er mitt mat á þessu.  Efnahagslegur vetur.  Það gleðilega við þetta er auðvitað að á eftir vetri kemur.... vor.  Sem er tíminn til að planta.  Fyrir þá sem eru reiðubúnir auðvitað. Tilbúnir í slaginn.

Það er til skemmtileg heimspeki sem kallast einfaldlega mauraheimspekin.  Sérstaklega góð til að kenna krökkum, en okkur fullorðna fólkinu líka ef við höfum aldrei lært hana.

Maurar gefast aldrei upp.  Uppgjöf er einfaldlega ekki til í þeirra orðabók.  Ef þeir eru á leiðinni eitthvert, og ílla þenkjandi aðili setur stein í þeirra götu... þá fara þeir undir, yfir, til hliðar, eða einfaldlega í gegnum grjótið. Annaðhvort það eða drepast.  Það eru einu tveir valkostirnir.  Maurar hugsa neikvætt allt sumarið. Allt sumarið (góðærið) þá leggja þeir til hliðar... þeir vita að það er vetur á leiðinni. Yfir veturinn þá vill maður hafa úrræði.  En hér endar ekki sagan.  Þeir eru ekki bara einhverjir svartsýnispostular.  Þegar veturinn smellur á... þá hugsa maurar jákvætt allan veturinn.  Hugsa um sumarið sem er á leiðinni.  Þeir vita nefnilega að vetrinum mun ljúka og þá er best að vera tilbúinn til leiks um vorið!

Þetta snýst allt um viðhorf. Nú er vetur... nú er málið að hugsa jákvætt... hugsa um tækifærin. 

Hvaða bækur hef ég ætlað að lesa en ekki gefið mér tíma til? Hvað námskeið gæti verið sniðugt að kíkja á? Í hvaða nám hefur mig langað en ekki haft tíma? Hvað hefur mig langað að læra en ekki haft tíma?

Hvað gæti gert mig betri, hæfari, vitrari, gefur mér aukna þekkingu þannig að þegar vorið kemur... þá er ég tilbúinn til að planta? Takast á við næsta "góðæri" á mínum eigin forsendum?

Fyrir þá sem kjósa að nota þetta tímabil sem undirbúning fyrir framhaldið þá hvet ég áhugasama að kíkja á starfið okkar í JCI Reykjavík nú í haust.  Við höfum einfalda hugsjón - að nýta "frítíma" til að skapa aukin tækifæri fyrir þig og okkur... þjálfa forystu og leiðtogahæfileika og gera okkur að hæfari einstaklingum og betra fólki.

Okkur væri heiður að sjá ykkur bætast í hópinn. Sjáumst í starfinu...

HG